zdumieć się
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... z nas trzech. Ja nawet jestem zadowolony.
- Zadowolony? - jeszcze bardziej zdumiał się Maciuś.
- Tak, bo nie chciałem tej wojny.
- Więc po co... - ... się dróżnikowi bardzo nisko, zginając się wpół.
- A tiebie... czto? - zdumiał się dróżnik. - Żiwot bolit?
- Niet. Ja wot - tak... Dumaju, czto tak... - ... za drzwiami zatrzymała się.
- A nie chciałbyś zobaczyć domu?
- Domu? - zdumiał się. - Widziałem.
- Tylko kuchnię.
- Tylko? - Nie rozumiała, że widział
wszystko.
Schodzili... - ... natrętnych
chaszczy. Po półgodzinnym wędrowaniu jakby istotnie wyszedł z lasu, zdumiał
się na widok wielkiej rzeki, rozlanej powodzią wiosenną po równinie, z...
- ... i podając się za Ezawa, wręczył mu potrawę. Ociemniały ojciec zdumiał się, że syn pierworodny tak rychło wrócił z polowania i żeby...
- ... Może to łagodne skrzydła śmierci-wybawicielki? Czekał. Uderzenie nie przychodziło. Zdumiał się i spojrzał. Wódz powstańczy opuścił swój miecz ku ziemi, oparł...
- ... okno i wrzasnął przeraźliwie:
- Ratunku! Na pomoc!
- Co się stało? - zdumiał się Adaś.
- Nic! Ale inaczej banda nie przybędzie. - Ale matka się... - ... i oni wymienili z kolei swoje nazwiska.
- Niemczewscy?... Gilewicz?... Kropka?... - zdumiał się Adaś. - Zaraz, zaraz. Coś mi się zdaje, szlachetni mężowie, i... - ... prawda, wszystko prawda. Ale mimo to on się zgodzi.
- Dlaczego? - zdumiał się Maciuś.
- Bo się ciebie boi. Na moją przyjaźń nie może... - ... są z Poznańskiego. Wiesz, córka Ksawerego Rozbickiego.
- Co ty mówisz? - zdumiał się Puciatycki. - Gdzież się ludzie nie spotykają! Słyszysz, Różo? Fred powiada... - ... wicher.
- Coż to za wspaniały jeździec pędzi tak do nas? - zdumiał się Tomek.
- A któż by to mógł być, jak nie twój... - ... dłoni
ciotki.
A Groszek patrzył właśnie na ciotkę Dydaktykę - i zdumiał się
nie tylko urodą wiersza. Zdumiała go bowiem twarz ciotki: po... - ... znużony. - W imię Ojca i Syna! A ty tu skąd? - zdumiał się ujrzawszy Adasia. - I ten drugi młodzianek święty też tutaj?
Witali... - ... Powiada, że od Adasia! - Wpuścić! Wołać stryja! - rozkazał.
Staszek Burski zdumiał się niezmiernie, że go z takimi przyjmują honorami, choć zamiast biciem... - ... osobności! - rzekł Adaś z powagą.
Ksiądz Kazuro, tak się zwał, zdumiał się odrobinę. Potem się uśmiechnął słodkim, rumianym uśmiechem .
- Chodź ze mną... - ... szkolnych tematów łatwo było przejść do sedna sprawy.
- Jedwabińska? Aurelia? - zdumiał się profesor. - Ależ tak, oczywiście, dobrze pan trafił, panie Bronisławie. Może... - ... postanowienie i skierował nas na nocleg zupełnie gdzie indziej.
- Dlaczego? - zdumiał się doktor, - To jest piękne i spokojne miejsce.
Chłopcy, Kasia, Hilda... - ... wielu ludzi. Maluczko, a wygnają nas stąd...
- Nie może być! - zdumiał się matematyk.
J- Może być, może! Nie tylko nas stąd wygnają... - ... z całym przekonaniem: - To są czyste insynuacje, człowieku!
- Insy... co? - zdumiał się.
- Brednie - odparłem.
- Dwa razy w życiu biłem się o dziewczynę... - ... objawił wolę narodu polskiego - - Cóż ,to jest właściwie - naród polski? - zdumiał się nagle.
Dziwne pytanie... Uczona myśl Lelewela zmąciła się chwilę - Któż...
